پلاتین دارای رنگ سفید و برای ساخت زیورآلات بکار برده شده و مشابه نقره می باشد. آیا تاکنون با خود فکر کرده اید چگونه می توان پلاتین اصل را از تقلبی تشخیص دهیم؟ یا روش های تشخصی پلاتین و نقره چگونه است؟ در این مقاله قصد داریم شما را با این مسائل آشنا کنیم تا در زمان خرید دچار چالش نشوید، متوجه اصل یا تقلبی بودن آن ها شده و خرید خوبی داشته باشید.
وجه تمایز پلاتین و نقره که در زمان خرید باید به آن توجه نمود!
- تشخیص نقره از پلاتین با کد حک شده روی آنها
اگر زیورآلاتی از جنس پلاتین خریداری می کنید باید به نشان پلاتینی که روی آن حک شده حتما دقت نمایید این نشان اصل بودن کالا را بیان می کند که شامل: PLAT ، PT ، Platinum که با عدد 800 یا 650 یا950 به صورت PLAT999 و PT950/CO مشخص شده است این علامت بیان کننده مقدار پلاتین خالص و فلز کبالت است. آلیاژ پلاتین نوعی از طلا محسوب می شود که PT950 به نام پلاتین95 % بوده که نشان دهنده پلاتین با کیفیت است و5 % دیگر از فلز نامرغوب با درجه سختی پایین ساخته می شود. این کار برای طراح و سازنده جواهرات مقرون به صرفه تر است و باعث گردیده تا جواهرات به مرور زمان تیره و شکننده یا خم شده و از دوام و ارزش آن کاسته شود.
اگر قصد خرید جواهرات نقره را دارید باید به نشان نقره حکاکی شده روی این زیورآلات زیبا دقت کنید این موارد شامل: کد 999 که نشان دهنده درجه خلوص آن نزدیک به 100% است و 925 یا S که به نام92/5 یا درصد نقره استرلینگ و بقیه از فلز دیگری استفاده می شود، به عبارت دیگر اگر نقره شما زیورآلات، عدد 92/5 یا S925 از نوع استرلینگ و 7/5 درصد ناخالص است که برای سخت و محکم شدن از فلزات دیگر استقاده می کنند، بنابراین در زمان خرید به نشانه های حک شده روی نقره و پلاتین دقت نمایید تا بتوانید آگاهانه خرید کنید. این علامت ها بیشتر در قسمت قفل و پشت بند دستبند حک می شود.
- تشخیص نقره از پلاتین با وزن و رنگ
یکی دیگر از نشانه های اصل بودن پلاتین و نقره وزن آنها می باشد. پلاتین نسبت به نقره از تراکم بالایی برخوردار است، بنابراین باید سنگین تر و خاکستری رنگ می باشد.
- استفاده از تکنیک یخ برای نقره
اگر قطعه ای از نقره را روی تکه ای از یخ قراردهید، مشاهده خواهید کرد که نقره به دلیل داشتن خاصیت گرما رسانی بیشتری که نسبت به سایر فلزات دارد یخ را سریعتر ذوب می کند. این روش بیشتر برای شمش یا سکه های نقره کاربرد دارد.
- تشخیص نقره از پلاتین با اسید
ابتدا سنگ را در سطح صافی قرارداده تا بتوانید بهتر این کار را انجام دهید. نقره و پلاتین را بصورت مجزا روی سنگ کشیده تا خطی روی آن به وجود آید. این کار را باید به آرامی انجام دهید تا آسیبی به فلزات گرانبهای شما نرسد.
چگونه پلاتین را تشخیص دهیم؟
مقدار کمی اسید را روی خطوط ایجاد شده بریزید در صورتی که اسید نقره از پلاتین متفاوت باشد نباید با یکدیگر مخلوط شود، زیرا در نتیجه نهایی تاثیر منفی دارد. اسیدی که برای پلاتین بکار می رود به نام اسید هیدروکلریک نیتریک است اگر زمان ریختن اسید یک ثانیه الی یک دقیقه به طول انجامد و خط بجای مانده روی سنگ باقی بماند فلز مورد نظر پلاتین است. در فلز نقره خطی سفیدی که این فلز ایجاد کرده به رنگ شیری تغییر کند فلز نقره شما خالص و با عیار استرلینگ است.
- تست آزمایش پراکسید هیدروژن روی نقره و پلاتین
آب اکسیژنه یا پراکسید هیدروژن آبی کم رنگ که دارای خاصیت اکسیدکنندگی بالایی است. اصولا غلظت این آب اکسیژنه بین 35 تا 70 در صد است که بیشترین کاربرد را برای مصارف خانگی و پزشکی جهت سفید کردن دندان ها و … دارد. آب اکسیژنه در صنعت جواهرات نیز کاربرد زیادی دارد مانند تشخیص پلاتین خالص، که برای این منظور مقداری آب اکسیژنه را در فنجان یا کاسه شیشه ای ریخته و بعد زیورآلات را روی آن شناور می کنیم نکته مهمی که وجود دارد باید برای نقره و پلاتین دو ظرف مجرا در نظر بگیرید.
در این صورت واکنشی که در دو ظرف به وجود آمده را مشاهده می کنیم ظرفی که در آن پلاتین و آب اکسیژنه وجود دارد شروع به ایجاد حباب کرده به این دلیل که پلاتین یک کاتالیزور بسیار قوی است و روی پراکسید هیدروژن تاثیر می گذارد، زیرا نقره کاتالیزور ضعیفی است که حباب به راحتی در آن انجام نمی شود، بنابراین باید کمی منتظر باشید بعد یک سری حباب های ریزی را می توانید مشاهده کنید. با انجام این کار اصلا نگران خوردگی نقره و پلاتین نباشید آب اکسیژنه هیچ آسیبی به جواهرات شما نمی زند بعد از اتمام کار آنها را شستشو داده و خشک نمایید.
دیدن کنید: استخراج پالادیوم از ضایعات کاتالیست پتروشیمی
چگونه کیفیت انگشتر پلاتین را تشخیص دهیم؟
در صورتی که شما قصد خرید حلقه نامزدی از جنس پلاتین را دارید بهتر است قبل از خرید به این نکات حتما دقت کنید:
- اولویت خود را روی نحوه طراحی و ساخت، نصب سنگ، ملیله کاری، حکاکی، قالب گیری و… بگذارید.
- درباره کیفیت پلاتین تحقیق کنید.
- وجه تمایز پلاتین و نقره با تشخیص رنگ
- استفاده از آهنربا
- تشخیص پلاتین از نقره با تست اسید
- کمک از کارشناسان متبحر
در زیر به برخی از این موارد اشاره می کنیم.
- اصل بودن جواهرات به وسیله آهنربا
به کمک یک تکه آهنربا که در کنار جواهرات قرار داده می شود در صورتی که عکس العملی از خودش نشان ندهد به اصل بودن آن جواهرات اشاره دارد، زیرا هیچ خاصیت مغناطیسی در آن نمی یابید. فلزات گرانبها به هیچ عنوان نزدیک پلاتین و نقره نمی شوند. در صورتی که مشاهده کردید پلاتین شما جذب آهنربا شد در این مورد نگرانی نداشته باشید. اصولا در پلاتین از فلز کبالت استفاده می کنند که کمی حالت مغناطیسی دارد، زیرا پلاتین را از حالت خالص و نرم خارج می کند. منتهی این مورد درباره نقره به هیچ وجه صادق نیست، زیرا عنصر بکار رفته در آن استرلینگ یا مس است و یک رسانه مغناطیسی محسوب نمی شود.
- اصل بودن جواهرات به وسیله اسید
خراشی که روی جواهرات با سنگ محک داده می شود را می توان با ریختن قطره ای اسید بر روی آن به سرعت محو کرد این تکنیک نشان دهنده تقلبی و اصل بودن جواهرات را بیان می کند.
در صورتی که نقره شما تکه فلز ذوب شده یا شمش است می توانید اسید را مستقیم روی فلز بریزید، اما توجه داشته باشید از این تکنیک برای زیورآلات و جواهرات استفاده نکنید. سنگ سمباد به زیورآلات شما آسیب زیادی می رساند و اسید اثر خورندگی بالایی دارد.
چگونه کیفیت انگشتر پلاتین را تشخیص دهیم؟
زمانی که اسید را در بخشی از نقره ریختید منتظر نتیجه باشید اگر اسید استفاده شده شفاف یا قهوه ای باشد به رنگ دیگری تغییر می یابد که بیان کننده خالص بودن نقره شما است. مثلا اگر اسید به رنگ قرمز تبدیل شود نشان دهنده خلوص بالای نقره بوده و در صورتی که به رنگ سفید تبدیل شود بیان کننده استرلینگ است و همچنین اگر به سبز مایل به آبی تغییر کند نشان می دهد که فلز شما اصلا نقره نیست بلکه مس یا فلز دیگری است. بعد از اتمام آزمایش مستقیم با اسید باید زیورآلات نقره را در زیر آب سرد شستشو داده تا تمامی اسیدهای روی آن تمیز شود. بهتر است برای اطمینان از آبکش استفاده نمایید تا در زمان انجام کار با مشکل مواجه نشوید و بعد از آن در مکانی مطمئن گذاشته تا خشک شود.
- کمک از کارشناسان متبحر
برای تست کردن جواهرات خود با اسید حتما از فردی که کارشناس متبحری در این زمینه است کمک بگیرید، زیرا ممکن است دچار آسیب های جبران ناپذیری شوید برای انجام این کار از میز کار مناسب همراه با حوله ای در زیر سنگ محک استفاده نمایید.
روش‌های تشخیص پلاتین در آزمایشگاه همراه با تجهیزات و روش استخراج آن
پلاتین (Pt) یک فلز نجیب، چکش‌خوار، با چگالی بالا و مقاومت فوق‌العاده در برابر خوردگی و اکسیداسیون است. تشخیص و استخراج آن نیاز به روش‌های دقیق آزمایشگاهی دارد. در زیر به تفکیک توضیح داده می‌شود:
روش‌های تشخیص پلاتین (Pt) در آزمایشگاه
طیف‌سنجی نشر نوری پلاسمای جفت شده القایی (ICP-OES)
تجهیزات: دستگاه ICP-OES، هاضم (Digester) یا کوره مافل، بالن ژوژه.
روش کار:
نمونه (خاک، سنگ معدن، کاتالیست فرسوده، جواهر مشکوک) ابتدا به دقت توزین می‌شود.
در یک هاضم یا کوره مافل با استفاده از تیزاب سلطانی (مخلوط اسید نیتریک و هیدروکلریک غلیظ با نسبت 1:3) حل می‌شود تا پلاتین و سایر فلزات به محلول تبدیل شوند.
محلول حاصل رقیق شده و به دستگاه ICP-OES تزریق می‌شود.
در پلاسمای آرگون با دمای بسیار بالا (~10000 K)، اتم‌های پلاتین برانگیخته شده و هنگام بازگشت به حالت پایه، نور با طول‌موج مشخص ساطع می‌کنند.
دستگاه شدت نور ساطع شده در طول‌موج مشخص پلاتین (مثلاً 265.95 nm یا 214.42 nm) را اندازه‌گیری می‌کند.
با مقایسه شدت نور نمونه با شدت نور استاندارد‌های معلوم غلظت، غلظت پلاتین در نمونه به دقت محاسبه می‌شود.
مزایا: دقت و صحت بسیار بالا، حد تشخیص پایین (در حد ppb یا ppm)، امکان اندازه‌گیری همزمان چندین عنصر.
معایب: نیاز به آماده سازی نمونه (هضم)، هزینه نسبتاً بالای دستگاه و نگهداری.
طیف‌سنجی جرمی پلاسمای جفت شده القایی (ICP-MS)
تجهیزات: دستگاه ICP-MS، هاضم، بالن ژوژه.
روش کار:
آماده‌سازی نمونه مشابه ICP-OES (هضم با تیزاب سلطانی).
محلول به پلاسمای ICP تزریق می‌شود تا اتمی و یونیزه شود.
یون‌های حاصل (مثلاً Pt⁺) توسط یک سیستم خلأ به یک طیف‌سنج جرمی هدایت می‌شوند.
طیف‌سنج جرمی یون‌ها را بر اساس نسبت جرم به بار (m/z) آنها (مثلاً m/z=195 برای ایزوتوپ اصلی Pt) جدا کرده و شدت جریان یونی را اندازه‌گیری می‌کند.
شدت جریان یونی متناسب با غلظت پلاتین در نمونه است و با کالیبراسیون توسط استانداردها، غلظت تعیین می‌شود.
مزایا: حساسیت فوق‌العاده بالا (حتی بهتر از ICP-OES، در حد ppt)، حد تشخیص بسیار پایین، امکان اندازه‌گیری ایزوتوپ‌ها.
معایب: هزینه بسیار بالا، نیاز به آماده‌سازی دقیق نمونه، امکان تداخل یونی (نیاز به اصلاح معادلات).
میکروسکوپ الکترونی روبشی همراه با طیف‌سنجی پراش انرژی پرتو ایکس (SEM-EDS)
تجهیزات: میکروسکوپ الکترونی روبشی (SEM) مجهز به دتکتور EDS.
روش کار:
نمونه جامد (ذرات سنگ معدن، سطح کاتالیست، مقطع جواهر) به صورت مناسب آماده می‌شود (پولیش، پوشش طلا/کربن).
پرتو الکترونی متمرکزی سطح نمونه را روبش می‌کند.
برهمکنش پرتو الکترون با اتم‌های نمونه باعث تولید پرتوهای ایکس مشخصه می‌شود.
دتکتور EDS این پرتوهای ایکس را دریافت و طیف انرژی آنها را ثبت می‌کند.
پیک‌های مربوط به پلاتین (مثلاً خطوط Lα ≈ 9.44 keV یا Mα ≈ 2.05 keV) در طیف نشان‌دهنده حضور آن هستند.
امکان تهیه نقشه‌های توزیع عنصری (Mapping) برای مشاهده پراکندگی Pt در سطح نمونه وجود دارد.
مزایا: آنالیز غیرمخرب (معمولاً)، ارائه اطلاعات مورفولوژی و توزیع عنصری همزمان، سریع برای شناسایی کیفی/نیمه‌کمی.
معایب: دقت کمی پایین‌تر از ICP، معمولاً برای آنالیز سطحی (چند میکرومتر عمق)، نیاز به نمونه‌های رسانا یا پوشش‌دهی.
پراش پرتو ایکس (XRD)
تجهیزات: دستگاه پراش‌سنج پرتو ایکس (XRD).
روش کار:
نمونه پودری شده یا سطح صیقلی تحت تابش پرتو ایکس تک‌رنگ (معمولاً Cu Kα) قرار می‌گیرد.
پرتوهای ایکس توسط صفحات کریستالی نمونه در زوایای خاصی (بر اساس قانون براگ) پراشیده می‌شوند.
دتکتور شدت پرتوهای پراشیده شده را در زوایای مختلف (2θ) اندازه‌گیری می‌کند.
الگوی پراش حاصل (نمودار شدت بر حسب 2θ) مانند اثرانگشت مواد کریستالی است.
با مقایسه پیک‌های الگوی نمونه با الگوهای استاندارد موجود در پایگاه‌داده (مثلاً پایگاه ICDD)، فازهای کریستالی موجود (مثلاً پلاتین خالص Pt، یا کانی‌های حاوی Pt مانند اسپریلیت (PtAs₂) یا کوپریت (PtS)) شناسایی می‌شوند.
مزایا: شناسایی فازهای کریستالی (نه فقط عنصر)، غیرمخرب، اطلاعات ساختار بلوری.
معایب: برای نمونه‌های آمورف یا با بلورینگی ضعیف مناسب نیست، حساسیت نسبتاً پایین (معمولاً نیاز به درصد وزنی بالاتر از 1% از فاز مورد نظر دارد)، نمی‌تواند پلاتین فلزی بسیار ریز پراکنده در یک ماتریس را به راحتی تشخیص دهد.
آنالیز حرارتی (DSC/TGA)
تجهیزات: دستگاه آنالیز حرارتی افتراقی (DSC) / ترموگراویمتری (TGA).
روش کار (کمک تشخیصی):
این روش‌ها به طور مستقیم پلاتین را تشخیص نمی‌دهند، اما رفتار حرارتی آن را بررسی می‌کنند.
DSC تغییرات آنتالپی (گرمادهی یا گرماگیری) نمونه را در برابر دما اندازه می‌گیرد. نقطه ذوب بسیار بالای پلاتین (1768°C) می‌تواند یک نشانه باشد (اما قطعی نیست).
TGA تغییر جرم نمونه را در برابر دما یا زمان اندازه می‌گیرد. پلاتین فلزی در اتمسفر هوا تا دمای بسیار بالا پایدار است و اکسید یا تبخیر نمی‌شود (کاهش جرم ندارد)، در حالی که بسیاری از فلزات دیگر یا ناخالصی‌ها ممکن است اکسید شوند، تجزیه شوند یا تبخیر شوند و جرم از دست بدهند. این پایداری حرارتی می‌تواند یک نشانه قوی برای حضور فلزات نجیب مانند Pt باشد.
مزایا: اطلاعات مفید در مورد خواص حرارتی و پایداری.
معایب: تشخیص مستقیم و اختصاصی نیست، نیاز به تایید توسط روش‌های دیگر دارد.
روش‌های کلاسیک (شیمی تر)
تجهیزات: بن ماری، بشر، قیف جداکننده، کاغذ صافی، معرف‌های شیمیایی.
روش کار (کیفی/نیمه کمی):
حل‌کردن: نمونه در تیزاب سلطانی حل می‌شود. پلاتین به شکل کمپلکس کلرید H₂PtCl₆ در می‌آید.
تست‌های رسوبی: افزودن معرف‌هایی مانند کلرید آمونیوم (NH₄Cl) به محلول حاوی H₂PtCl₆ باعث تشکیل رسوب زرد روشن کلرید پلاتین آمونیوم ((NH₄)₂PtCl₆) می‌شود. این یک تست تشخیصی کلاسیک برای Pt است. معرف‌های دیگر مانند سدیم فورمات یا هیدرازین می‌توانند پلاتین را به صورت فلز سیاه رسوب دهند.
استخراج حلالی: از حلال‌های آلی خاص (مثل تری‌بوتیل فسفات TBP یا آمین‌ها) در محیط اسیدی کلریدی برای استخراج انتخابی کمپلکس پلاتین از محلول می‌توان استفاده کرد. تغییر رنگ فاز آلی می‌تواند نشانه‌ای از حضور Pt باشد.
مزایا: سادگی نسبی (نیاز به تجهیزات پیچیده ندارد)، هزینه پایین برای تست‌های کیفی.
معایب: وقت‌گیر، احتمال تداخل عناصر دیگر (مثلاً طلا، پالادیم)، دقت و حساسیت پایین‌تر نسبت به روش‌های دستگاهی، نیاز به مهارت بالا و مواد شیمیایی خطرناک.
روش استخراج پلاتین (مراحل کلی)
استخراج پلاتین از سنگ معدن (عمدتاً از کانسارهای نیکل-مس و کانسارهای آبرفتی کرومیت دار) یا قراضه‌ها (مثل کاتالیست‌های مستعمل) یک فرآیند پیچیده و چند مرحله‌ای است:
خردایش و تغلیظ:
سنگ معدن خرد و آسیاب می‌شود تا ذرات ریز شود.
از روش‌های فیزیکی مانند جدایش گرانشی (به دلیل چگالی بسیار بالای Pt) یا فلوتاسیون (شناورسازی) برای جدا کردن کانی‌های حاوی پلاتین (PGM) از گانگ (باطله) استفاده می‌شود. کنسانتره حاصل ممکن است فقط 100-10 ppm PGM داشته باشد.
تفجوشی (Smelting) و تبدیل مات (Converting):
کنسانتره در کوره‌های القایی یا شعله‌ای در دمای بالا (~1500°C) با کمک کمک‌ذوب‌ها (Flux) و یک عامل احیا کننده (کک) ذوب می‌شود.
بیشتر ناخالصی‌های سیلیکاته به صورت سرباره (Slag) جدا می‌شوند.
فلزات گرانبها (PGM)، همراه با بخش عمده‌ای از آهن، مس و نیکل، در فاز فلزی مذاب به نام مات (Matte) جمع‌آوری می‌شوند.
مات در یک فرآیند بعدی (معمولاً با دمش هوا) به مات تبدیل (Converter Matte) تبدیل می‌شود که محتوای آهن آن کاهش یافته و غلظت مس، نیکل و PGM در آن بالاتر است.
لیچینگ (شستشوی انتخابی):
مات تبدیل آسیاب شده و تحت عملیات لیچینگ قرار می‌گیرد.
مس و نیکل: معمولاً با اسید سولفوریک یا آمونیاک شسته و جدا می‌شوند.
PGM باقیمانده: به همراه طلا و نقره در باقیمانده جامد لیچینگ (Leach Residue) که غنی‌تر شده است، باقی می‌ماند. این باقیمانده محتوای PGM بالایی دارد (چند درصد).
حل‌کردن در تیزاب سلطانی:
باقیمانده لیچینگ در تیزاب سلطانی (مخلوط HCl و HNO₃) حل می‌شود. در این مرحله:
پلاتین (Pt)، پالادیم (Pd) و طلا (Au) به صورت کمپلکس‌های کلریدی (H₂PtCl₆, H₂PdCl₄, HAuCl₄) در می‌آیند و وارد محلول می‌شوند.
رودیم (Rh)، ایریدیم (Ir)، روتنیم (Ru) و اسمیم (Os) معمولاً به طور کامل حل نمی‌شوند و در باقیمانده‌ای به نام رسوب نامحلول (Insoluble Residue) باقی می‌مانند (که بعداً به روش‌های دیگر پردازش می‌شود).
جداسازی و تخلیص PGM ها (از محلول تیزاب):
این مرحله کلیدی و پیچیده است و ترکیبی از روش‌ها استفاده می‌شود:
رسوب‌دهی انتخابی: افزودن کلرید آمونیوم باعث رسوب زرد (NH₄)₂PtCl₆ می‌شود که با فیلتراسیون جدا شده و سپس به پلاتین فلزی احیا می‌شود. پالادیم بعداً با افزودن آمونیاک به صورت دی‌آمین کلرید پالادیم ([Pd(NH₃)₄]Cl₂) رسوب داده می‌شود.
استخراج حلالی (Solvent Extraction): روش اصلی صنعتی مدرن. از حلال‌های آلی خاص (مثل تری‌بوتیل فسفات TBP برای Pt، یا دی‌ن‌هگزیل سولفید DHS برای Pd) استفاده می‌شود که کمپلکس‌های خاص PGM را از فاز آبی اسیدی به فاز آلی منتقل می‌کنند. PGM های مختلف را می‌توان با تغییر شرایط اسیدیته یا استفاده از حلال‌های مختلف به طور انتخابی استخراج کرد. سپس PGM از فاز آلی با استفاده از یک محلول شستشو (Strip Solution) بازیابی می‌شود.
تبادل یونی (Ion Exchange): محلول حاوی کمپلکس‌های یونی PGM از ستون‌های پر از رزین تبادل یونی عبور داده می‌شود. یون‌های مختلف PGM با قدرت‌های متفاوت به رزین متصل شده و سپس با استفاده از شوینده‌های مناسب به طور انتخابی شسته (Elute) می‌شوند.
هر کدام از این روش‌ها (یا ترکیبی از آنها) به جداسازی پلاتین، پالادیم و دیگر PGM ها از یکدیگر منجر می‌شود.
احیاء به فلز خالص:
محلول‌های تخلیص شده حاوی پلاتین (مثلاً (NH₄)₂PtCl₆ یا کمپلکس Pt از استخراج حلالی) تحت عملیات احیاء شیمیایی قرار می‌گیرند.
روش متداول: محلول حاوی کمپلکس پلاتین حرارت داده شده و با یک عامل احیا کننده قوی مانند هیدرازین (N₂H₄) یا فرمالدئید (HCHO) تحت شرایط کنترل شده، تیمار می‌شود. این عمل باعث احیاء یون پلاتین به فلز پلاتین بسیار خالص به صورت پودر سیاه رنگ (اسفنج پلاتین) می‌شود.
H₂PtCl₆ + 2N₂H₄ → Pt (s) + 2N₂ + 6HCl (ساده‌سازی شده)
گاهی از احیا هیدروژنی در دمای بالا نیز استفاده می‌شود.
پالایش نهایی (تولید شمش):
پودر اسفنجی پلاتین شسته و خشک می‌شود.
این پودر در کوره‌های القایی تحت اتمسفر خنثی (آرگون) یا احیا کننده (هیدروژن) ذوب می‌شود.
فلز مذاب در قالب‌های مناسب ریخته‌گری می‌شود تا شمش (Ingot) پلاتین خالص (معمولاً با عیار 99.95% یا بالاتر) تولید شود.
نکات مهم:
پیچیدگی: فرآیند استخراج PGM ها، به ویژه جداسازی آنها از یکدیگر، یکی از پیچیده‌ترین فرآیندهای متالورژی است.
بازیافت: بازیافت پلاتین از منابع ثانویه (مثل کاتالیست‌های مستعمل خودرو یا تجهیزات الکترونیکی) سهم عمده‌ای در تامین جهانی دارد و معمولاً مراحل ساده‌تری نسبت به استخراج از سنگ معدن دارد، اما اصول جداسازی و تخلیص مشابه است.
ایمنی و محیط زیست: کار با اسیدهای قوی، حلال‌های آلی و فلزات سنگین نیازمند رعایت دقیق مسائل ایمنی و زیست‌محیطی است. مدیریت پسماندها و بازیابی مواد شیمیایی حیاتی است.
این توضیحات یک دید کلی از روش‌های تشخیص پیشرفته و فرآیند پیچیده استخراج صنعتی پلاتین ارائه می‌دهد. جزئیات عملیاتی در کارخانه‌های مختلف می‌تواند متفاوت باشد.
جمع بندی
در این مقاله از بازیافت انلاین به شناخت اجمالی از راه های تشخیص پلاتین و نقره و وجه تمایز این دو فلز زیبا و گرانبها را آموختیم اکنون می توانید بنا به بودجه خود برای خریداری و سرمایه گذاری حتما به نکات ذکر شده در مقاله توجه نمایید و سعی کنید از مکان ها و فروشگاه های معتبر اقدام به خرید نمایید.
